دانشمندان قصد دارند گونـه‌ی ببر منقرض‌شده را بـه حیـات ...

ببر مازندران (Caspian Tiger)، conversation درباره انقراض حیوانات درون دهه‌ی ۱۹۶۰ منقرض شد. conversation درباره انقراض حیوانات تعداد آن‌ها بـه دلیل شکار غیر مجاز، نابودی زیستگاه‌ها و کمبود غذا بـه تدریج کاهش یـافت. conversation درباره انقراض حیوانات زمانی اتحاد جماهیر شوروی به منظور مسموم و به دام انداختن این حیوانات جایزه تعیین کرده‌بود و طرح‌های آبیـاری مزارع کشاورزی، زیستگاه طبیعی حیوان را تخریب کرد؛ زیستگاهی کـه از ترکیـه که تا عراق و ایران و قسمت‌هایی از شمال غرب چین مـی‌رسید.

حال، دانشمندان درون صندوق جهانی حیـات وحش (World Wildlife Fund) بـه اختصار (WWF) و سازمان‌های مرتبط متوجه این گونـه شده‌اند. درون مطالعه‌ای کـه در ژورنال Biological Conversation منتشر شده‌است، دانشمندان طرح‌هایی به منظور بازگرداندن ببرهای منقرض شده و گسترش آن‌ها با استفاده از یک خویشاوند نزدیک، ببر سیبری، ارائه داده‌اند. Carlos Driscoll، مدیر WWF درون محافظت ژنتیکی درون مؤسسه‌ی حیـات وحش هند (Wildlife Institute of India)،مـی‌گوید:

ببرهای مازندران و آمور (سیبری)، از یک خانواده‌اند. آن‌ها بـه یکدیگر بسیـار شبیـه‌تر از آن‌اند کـه زیرگونـه‌های جداگانـه‌ای تشکیل دهند.

حتی با وجود استفاده از حیوانی نسبتاً متفاوت، آن‌ها تکامل این ببرها بـه گونـه‌های یکسان یـا مشابه را درون گذر زمان پیش‌بینی کرده‌اند.

نویسندگان این مطالعه اظهار داشته‌اند، “ویژگی‌های ببر سیبری نشان‌داده‌اند توانایی تطابق با آب‌و‌هوای خشک زیستگاه جدید را دارند.” یعنی با وجود آن کـه ببر سیبری اغلب درون جنگل‌های روسیـه یـافت مـی‌شود، زیستگاه جدید درون آسیـای مرکزی شرایط اقلیمـی مشابهی خواهد داشت کـه ببرها مـی‌توانند بـه آسانی با محیط وفق یـابند.

انتخاب این زیستگاه بـه تعداد افرادی کـه از این زمـین‌ها استفاده مـی‌د وابسته بود و دلتای رود ایلی (Ili) و همچنین ساحل جنوبی دریـاچه‌ی بالخاش (Balkhash) بـه عنوان مکان مناسب انتخاب شدند. شکار اصلی ببرها متشکل از گراز وحشی، گوزن بخارا و گوزن شوکا (roe deer) خواهد بود. اما قبل از آن کـه انتقال بـه زیستگاه جدید اتفاق افتد، این گونـه‌های شکار حتما به “مقادیر پایداری” افزایش یـابند – کـه چیزی بین ۵ الی ۱۵ سال طول خواهد کشید. دانشمندان همچنین حتما بررسی کنند کـه آیـا انسان‌ها و ببرها مـی‌توانند درون این ناحیـه همزیستی داشته‌باشند یـا نـه.

این فرآیند آهسته انجام مـی‌گیرد اما بسیـار نویدبخش است. اگر ۴۰ ببر منتقل شوند درون این صورت درون حدود ۵۰ سال مـیتوانیم شاهد افزایش تعداد آن‌ها بـه ۱۰۰ ببر باشیم. با توجه بـه در معرض انقراض بودن ببر سیبری، این افزایش تعداد مـی‌تواند به منظور بقاء گونـه حیـاتی باشد.

سرنوشت یک گونـه

تعداد درشت‌زیـاگان (Macrofauna) بـه مقادیر بحرانی رسیده‌است و حتی چیتا‌ها درون فهرست گونـه‌های درون معرض خطر اتحادیـه‌ی جهانی محافظت از طبیعت (IUCN) از “آسیب‌پذیر” بـه “در معرض خطر” رسیده‌اند. تخمـین زده مـی‌شود حیواناتی کـه تلف مـی‌شوند یک ده‌هزارم مـیزان سرعت مـیانگین انقراض هست و هر روز ده‌ها گونـه منقرض مـی‌شوند.

در این صورت به منظور ما چه اهمـیتی دارد کـه یک گونـه‌ی ببر را بـه حیـات بازگردانیم درون صورتی کـه گونـه‌های بسیـار زیـاد دیگری بـه شدت تهدید مـی‌شوند و در معرض انقراض‌اند؟  ممکن هست تصور شود اقدامات محافظتی مـهم‌تر از زنده گونـه‌ای هست که دهه‌ها قبل منقرض شده‌است.

اما هنوز امـید وجود دارد. مشارکت مابین دولت قزاقستان و WWF منجر بـه طرحی حمایتی به منظور ببرها شد و این طرح تنـها به منظور بقای آن‌ها نیست. یک پارک ملی ایجاد خواهد شد، زمـین‌های جنگلی احیـا مـی‌شوند و جمعیت زیـاگان (fauna) و گیـاگان(flora) افزایش مـی‌یـابد. پژوهشگران امـیدوارند این اقدامات مـی‌تواند چهارچوبی به منظور حفظ گونـه‌های بسیـاری درون آینده فراهم کند.

نویسنده و منبع: روح اله سیفی |